Έχουν ειπωθεί ήδη πολλά για την καλή εμφάνιση της ΑΕΚ και δικαιολογημένα ο κόσμος είναι ενθουσιασμένος από αυτά που είδε. Θεωρώ ότι τα θετικά σχόλια των φιλάθλων της «Ένωση» έχουν ως υπόβαθρο το γενικότερο κλίμα της ομάδας και όχι μονάχα την συγκεκριμένη εμφάνιση. Οι περισσότεροι από εμάς έχουν να δουν κάμποσα χρόνια μία ΑΕΚ να παίζει στρωτά, επιθετικά και με αρκετά ελπιδοφόρους Έλληνες παίκτες απέναντι σε ομάδα πρώτης Εθνικής.
Τα τελευταία καταστροφικά χρόνια είχαμε «αρρωστήσει» βλέποντας μία «Ένωση» που αγωνιζόταν περισσότερο με την φανέλα παρά με την ποιότητα των παικτών της. Και δεν αναφέρομαι μονάχα στην χρονιά του υποβιβασμού ή στην περσινή σκληρή σεζόν της Γ Εθνικής. Ακόμα και η ΑΕΚ του Χιμένεθ που είχε κάνει κάποια θετικά αποτελέσματα παρουσίαζε στον αγωνιστικό χώρο ένα κουραστικό πλάνο και παίκτες όπως οι Χοσέ Καρλος, Ρίκα, Μπερνς, Λαγός, Γκερέιρο, Μπέλεκ μοιάζουν με ανέκδοτα μπροστά στους τωρινούς. Βλέπαμε μία ομάδα που ήλπιζε να πιούνε το «αθάνατο νερό» οι 35χρονοι τότε Δέλλας και Λυμπερόπουλος μπας και την «σκαπουλάρουμε» κάπως και την επόμενη χρονιά.
Ο κόσμος αυτός που είχε κουραστεί από την οδύσσεια της ομάδας τα τελευταία χρόνια πιστεύω ότι ένιωθε ήδη αυτή την θετική αύρα πριν από το ματς με τον Πανθρακικό. Λίγο η εικόνα των φιλικών και εκείνο με την Ρόμα, λίγο η παρουσία του «Τίγρη» στην διοίκηση, κατάλαβε ότι φέτος δεν θα χρειαστεί «κολλύρια» για τα μάτια. Ο σύλλογος βγάζει υγεία και ο Δέλλας προσπαθεί να μάθει στην ομάδα του να παίζει ποδόσφαιρο. Το αν θα αποφέρει τα απαραίτητα αποτελέσματα αυτός ο προσανατολισμός, αυτό το πράγμα δεν μπορούμε να το ξέρουμε από τώρα και ανεξάρτητα με το αποτέλεσμα της προχθεσινής αναμέτρησης, οι παίκτες και ο προπονητής θα κριθούν μετά από ένα μεγαλύτερο διάστημα και όχι από δυο-τρεις αγώνες.
Φαίνεται όμως ότι γίνεται δουλειά και το βασικότερο όλων είναι ότι αυτή η «Ένωση» προσπαθεί να μεταφέρει τον ενθουσιασμό και το θετικό κλίμα που υπάρχει εκτός γηπέδου μέσα στον αγωνιστικό χώρο με τον τρόπο παιχνιδιού της. Είδαμε έντεκα παίκτες να ξέρουν τι θέλουν στο γήπεδο, να έχουν ένα καθαρό πλάνο, να βγάζουν όμορφες ενέργειες και το μόνο που έλειπε ήταν ο αγωνιστικός ρυθμός που θα δώσει μία διάρκεια σε αυτή την εικόνα. Αν είχε ξεκινήσει νωρίτερα η Football League, oι ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ θα ήταν πιο «έτοιμοι» και σωματικά αλλά και ψυχολογικά για ένα τέτοιο ματς. Οι παίκτες χρειάζονται επίσημους αγώνες, να παίρνουν αποτελέσματα στις καλές αλλά και στις κακές τους μέρες, ώστε να είναι πιο «ψαρωμένοι» και να τελειώνουν φάσεις όπως εκείνη του Πλατέλλα στην Κομοτηνή και να φεύγουν με το «διπλό» σ’ ένα ματς Κυπέλλου.
Κοιτώντας το αποτέλεσμα του ΠΑΟΚ με τον Απόλλονα Καλαμαριά, μία αδύναμη ομάδα που είχαμε δει και απέναντι στην ΑΕΚ πρόσφατα, καταλαβαίνεις ότι δεν θέλει και πολύ για να στραβώσει ένα ματσάκι. Επίσης, καταλαβαίνεις ότι πέρα από τον Ολυμπιακό (που και αυτός είχε αρκετά θέματα με την Παναχαϊκή), οι ομάδες της πρώτης πεντάδας δεν έχουν δεύτερη ενδεκάδα για να «ξεκουράζουν» την πρώτη. Ο Δέλλας πρέπει να κάνει ότι μπορεί για να φτιάξει από φέτος κι ολας μία ομάδα που θα είναι έτοιμη του χρόνου να σταθεί καλά στην Super League και με μία δυναμική μεταγραφική ενίσχυση ενδεχομένως να μπορούμε να κάνουμε «μεγάλα» πράγματα. Οι ομάδες της πρώτης εθνικής δεν «φοβίζουν» και εφόσον δεν αλλάξει τίποτα στα διοικητικά πλάνα του Παναθηναϊκού και στο πορτοφόλι του Ίβαν, η ΑΕΚ μπορεί με την εξασφάλιση της ανόδου στην Super League να κάνει με το «καλημέρα» αισθητή την επιστροφή της.
Υ.Γ.1.: Ο Αραβίδης έδωσε τρομερές μάχες και ταλαιπώρησε αφάνταστα τον Μπο του Πανθρακικού. Μόνο το γκολ του έλειψε…
Υ.Γ.2.: Αν προχωρήσουμε στην επόμενη φάση του κυπέλλου, δεν την «γλυτώνουμε» την μεταγραφική ενίσχυση του Ιανουαρίου. Δεν θέλω να «κάψω» βέβαια από τώρα τους Ντακόλ και Μπρέσεβιτς, αλλά…
