Η φετινή αγωνιστική περίοδος τελείωσε με τον πλέον αρνητικό τρόπο για τον «κιτρινόμαυρο» κόσμο: με την απώλεια του τίτλου του πρωταθλητή κόντρα στον Ολυμπιακό.
Μόλις πριν λίγες ώρες, γνωστοποιήθηκε η οριστική αποχώρηση της Κρουκ από την Ένωση ενώ έπεται και η αποχώρηση της Γιόσοβιτς, η οποία από εχθές βρίσκεται στην πατρίδα της.
Οι παραπάνω αποχωρήσεις αλλά και αυτές που θα συμβούν στο άμεσο μέλλον, συμπεριλαμβάνονται στο γενικότερο πλαίσιο των αλλαγών που θα λάβουν χώρα στο τμήμα.
Αυτό διότι οι ιθύνοντες του γυναικείου τμήματος βόλεϊ, πρόκειται να προβούν σε ριζικές αλλαγές, στην προσπάθεια που καταβάλλουν για την ανανέωση του έμψυχου δυναμικού της ομάδας.
Όπως και ο κόσμος του Δικεφάλου, έτσι και οι διοικούντες του τμήματος θεωρούν – και όχι αδίκως – ότι οι ξένες που αποκτήθηκαν πέρυσι για να καλύψουν το κενό της Κις; δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα.
Και πώς να μην δικαιώσεις κόσμο και διοικούντες όταν η ΑΕΚ έχασε με κάτω τα χέρια τα δυο πιο κρίσιμα φετινά παιχνίδια, αυτά του τρίτου και του τέταρτου τελικού με τον Ολυμπιακό.
«Χτίζουμε την αυτοκρατορίας μας», ανέφερε προσφάτως η αθλήτρια των Πειραιωτών, Μανωλίνα Κωνσταντίνου.
Το ερώτημα λοιπόν, είναι τι φταίει φέτος και μια χρονιά που ξεκίνησε αρκετά αισιόδοξα, με στόχο την επάνοδο στο πρωτάθλημα, ολοκληρώθηκε όχι απλά χωρίς τίτλο αλλά χωρίς προσπάθεια. Τουλάχιστον, αυτό παρουσιάστηκε στα γήπεδα της Νέας Φιλαδέλφειας και του Ρέντη στους τελικούς της πρώτης κατηγορίας.
Η αλλαγή προπονητή μπορεί να ανέβασε προσωρινά την ψυχολογία των «κιτρινόμαυρων» αθλητριών όταν όμως τελείωσε η επίδραση του θετικού «σοκ», ήρθε η κατάρρευση στους τρεις διαδοχικούς τελικούς με τον ΟΣΦΠ.
Την περασμένη εβδομάδα έγραψα για την ομάδα μπάσκετ, η οποία είναι ΟΜΑΔΑ με κεφαλαία γράμματα.
Αυτό έλειψε φέτος από τις αθλήτριες βόλεϊ της ΑΕΚ, το συστατικό της ομάδας.
Δεν αγωνίστηκαν ως ομάδα, δεν είχαν πάθος ως ομάδα και εν τέλει έχασαν το πρωτάθλημα αρκετά εύκολα.
Το τις πταίει και ενώ είχαν όλες τις προοπτικές με το μέρος τους για να γίνουν ομάδα που θα δαγκώνει «σίδερα», είναι επίσης σημαντικό να εξεταστεί.
Οι τραυματισμοί έπαιξαν τον ρόλο τους στην έκβαση της σαιζόν της.
Όταν σε μια δυνατή σειρά τελικών, αγωνίζεσαι σε κάθε παιχνίδι της σειράς χωρίς δυο-τρεις παίκτριες και μάλιστα, τις κορυφαίες σου, υπάρχει πρόβλημα.
Και στους τραυματισμούς βρίσκεται το δεύτερο «κλειδί» της αποτυχίας της φετινής ομάδας βόλεϊ γυναικών της Ένωσης.
Κρίνοντας από τους τελικούς και από την μεγαλύτερη διάρκεια της αγωνιστικής περιόδου, μπορώ να πω πλέον με σιγουριά πως οι βασικές «κιτρινόμαυρες» απείχαν χαοτικά από τις αναπληρωματικές.
Αντιθέτως, ο Ολυμπιακός έχτισε μια ισάξια ομάδα, όπου η κάθε παίκτρια του, με εξαίρεση τις Κις και Κωνσταντίνου, μπορούσε να αντικατασταθεί επάξια από οποιαδήποτε αθλήτρια ήταν στην εκάστοτε στιγμή, καθισμένη στον «ερυθρόλευκο» πάγκο.
Καταλήγοντας, συμφωνώ απόλυτα με την δήλωση της εφόρου του τμήματος, Φένιας Παπαγεωργίου, όταν τόνισε πως έγιναν «χοντρά» λάθη στον προγραμματισμό της φετινής χρονιάς.
Πως για παράδειγμα η αντρική ομάδα βόλεϊ, που στήθηκε μέσα σε ένα μήνα, κατάφερε να σταθεί επάξια στην Α1 στην πρώτη χρονιάς της επιστροφής της στα μεγάλα σαλόνια, και να στεφθεί και Κυπελλούχος Λιγκ Καπ;
Η απώλεια των τίτλων από τον Ολυμπιακό, ήταν καθαρά θέμα ομαδικότητας και χτισίματος ρόστερ.
